Rozszerzona Unia Europejska oznacza nową granicę wschodnią i nowych sąsiadów. Dlatego też zupełnie innego znaczenia nabrały stosunki z Europą Wschodnią. W tym kontekście Polska jest jednym z istotniejszych krajów Unii ze względu na bliskość geograficzną. Rosja wciąż pozostaje najważniejszym partnerem UE na Wschodzie, ale relacje te wymagają nowych ram. Ram, które uwzględnią interesy wszystkich członków UE oraz nie będą w pełni determinować jej stosunków z sąsiadami na Wschodzie. Takie wnioski płyną z konferencji Instytutu Spraw Publicznych „Polska-Państwa Nordyckie. Współpraca na rzecz Polityki Wschodniej UE”, która miała miejsce 16 listopada 2006 r. w Warszawie.

Według Franka Belfrage, wiceministra spraw zagranicznych Szwecji, europejska polityka sąsiedztwa ma stać się nowym instrumentem polityki wschodniej UE, jednak otwarte pozostaje pytanie na ile skutecznym w budowaniu relacji ze wschodnimi sąsiadami. Nierozwiązany pozostaje problem rzeczywistego znaczenia tej polityki. Uczestnicy zgodnie stwierdzili, że nie stanowi ona środka zastępczego wobec braku perspektyw dalszego rozszerzania Unii po roku 2007. Powinna być ona traktowana w kategoriach myślenia długofalowego i całościowego. Niemniej istnieje również potrzeba zadbania, aby „magnetyzm” UE, związany z jej polityką rozszerzania, nie stracił swojego wymiaru promującego i skłaniającego państwa do przeprowadzania reform. Zdaniem dr. Sławomira Dębskiego z Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, Unia powinna pozostać otwarta na nowych członków, ale „otwarcie drzwi” może nastąpić tylko poprzez determinację zainteresowanych państw w przeprowadzaniu niezbędnych reform wewnętrznych.

Podczas konferencji wiele uwagi poświęcono priorytetom polityki europejskiej wobec Rosji w przeddzień szczytu Unia Europejska-Rosja. Stosunki z tym krajem są jednym z największych wyzwań stojących przed państwami członkowskimi. Na tym polu Polskę i państwa nordyckie łączy wspólnota interesów, dlatego też – w opinii Svena-Olofa Peterssona, ambasadora Szwecji przy UE – istotne jest, aby ta grupa podjęła się promocji wiedzy i zrozumienia specyfiki rosyjskiej i jej problemów wewnątrz Unii. Podejście to powinno być wielopłaszczyznowe, uwzględniać partnerstwo, współpracę w regionie Morza Bałtyckiego oraz wymiar północny UE. W relacjach z Rosją nie należy zapominać, że już wiele osiągnięto, a podstawą wzajemnych stosunków pozostaje konstruktywny dialog nt. wspólnych interesów i wartości oraz ich definiowaniu w kategoriach współzależności. Zasadniczym jest, aby nie koncentrować się na szybkich rezultatach, które mają mniejsze znaczenie od samego procesu – podsumował Jan Store, ambasador Finlandii w Polsce.

Partnerami konferencji były Ambasady Danii, Finlandii, Norwegii oraz Szwecji, Rada Nordycka oraz Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP.